ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ လုပ္အားခကို စကားႀကီး သုံးခြန္းနဲ႔ လဲခဲ့သူ
10 Aug 2017 1,557 Views
ဘုရားသခင္ဟာ သူ႔ထံဆုေတာင္းတဲ့သူေတြကို ဟုတ္တယ္၊ မဟုတ္ဘူးနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ပါဆိုတဲ့ အေျဖသုံးမ်ိဳးပဲ ေပးေလ့ရွိတယ္လို႔ လူေတြကဆိုၾကတယ္။ မွန္ပါတယ္။ လူတိုင္းဟာ ကိုယ္သိခ်င္တဲ့ အေျဖကို ခ်က္ခ်င္းရရင္ မဆိုင္းမတြေပ်ာ္ရြင္သြားၾကၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမည္ဆိုရင္ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ စိတ္ပ်က္သြားတတ္ၾကပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို လူသားေတြအတြက္ေတာ့ ေစာင့္ရမလား၊ မေစာင့္ရဘူးလား။ ဆုပ္ကိုင္ထားရမလား၊ စြန႔္လြတ္ရမလား မသိတဲ့အခ်ိန္ေတြဟာ အခက္ခဲဆုံးအခ်ိန္ေတြပါ။ တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ အေျဖကို ေစာင့္ဆိုင္း ရတာဟာ ခ်က္ခ်င္းသိရတာထက္ ပိုမိုေကာင္းမြန္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အကယ္လို႔သာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ေစာင့္ဆိုင္းခဲ့ရင္ နဂိုထက္ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့ အေျဖေတြ ရလာတတ္လို႔ပါ။
ဒီပုံျပင္ေလးကို ဖတ္ ၾကည့္ပါဦး။
တခါတုန္းက ဆင္းရဲခ်ိဳ႕တဲ့ တဲ့လင္မယားႏွစ္ေယာက္ဟာ ေသးငယ္တဲ့ ၿခံေလးတစ္ၿခံမွာ တူတူေနထိုင္ၾကပါ တယ္။ သူတို႔ဟာ အလြန္ဆင္းရဲတဲ့အတြက္ သူ႔မိန္းမကို ဆင္စရာ ဘာမွကို မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေယာက်္ားျဖစ္သူဟာ ဒီေနရာက ထြက္သြားၿပီး အလုပ္ရွာမွ သင့္ေတာ္မယ္ဆိုၿပီး ခရီးထြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ပါေတာ့တယ္။ မသြားခင္မွာလည္း သူ ဟာ သူ႔မိန္းမကို သစၥာရွိဖို႔နဲ႔ သူ႔အေပၚ သစၥာရွိရင္ သူကလည္း သစၥာရွိမယ္လို႔ဆိုကာ ခရီးထြက္လာခဲ့ပါတယ္။
ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ခရီးထြက္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အကူအညီလိုေနတဲ့ လယ္သမားတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕ၿပီး အလုပ္ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက အလုပ္မလုပ္ခင္ အေျခအေနတခ်ိဳ႕ကို သေဘာတူေပးဖို႔ လယ္ပိုင္ရွင္ကို ေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။ သူေတာင္းဆိုတာကေတာ့ သူအဆင္ေျပသေလာက္ အခ်ိန္ထိ အလုပ္ လုပ္ေပးမယ္၊ ျပန္ဖို႔အခ်ိန္ေရာက္ၿပီလို႔ ထင္ရင္ သူ႔ကိုျပန္ခြင့္ျပဳဖို႔၊ လစာကိုလည္း ႀကိဳေပးဖို႔မလိုပဲ သူျပန္မယ့္ရက္ေရာက္မွဦသာ တစ္ေပါင္းထဲေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့တာပါ။
ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ နားရက္မယူဘဲ ႀကိဳးႀကိဳးစားစားလုပ္ကိုင္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူဟာ လယ္သမားႀကီးဆီ သြားၿပီး သူ႔ကိုျပန္ခြင့္ျပဳဖို႔နဲ႔ လစာထုတ္ေပးဖို႔ သြားေျပာပါတယ္။ လက္သမားႀကီးကလည္း သူကတိေပးထားတဲ့ အတိုင္း ကတိတည္ေၾကာင္းႏွင့္ ေရြးခ်ယ္မွုတစ္ခု ထပ္မံကမ္းလွမ္းလိုေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။
ကမ္းလွမ္းမွုကေတာ့ သူစု ေဆာင္းခဲ့သမၽွ လစာအကုန္ယူၿပီးျပန္မလား ဒါမွမဟုတ္ အႀကံေပးခ်က္ သုံးခုယူၿပီးျပန္မလားလို႔ ေမးကာ ေရြးခ်ယ္နိုင္ရန္ စဥ္းစားဖို႔ အခ်ိန္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ႏွစ္ရက္ခန႔္ စဥ္းစားၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ သူဟာ လယ္သမားႀကီးေပးမဲ့ အႀကံေပးခ်က္ သုံးခုကိုပဲယူၿပီး ျပန္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။
ဒီအခါမွာ လယ္သမားႀကီးက သူ႔ကို ေအာက္ပါအတိုင္း −
၁။ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖတ္လမ္းမလိုက္ပါနဲ႔။
၂။ ဘယ္ေတာ့မွ သိလိုစိတ္မျပင္းျပပါနဲ႔၊
၃။ ေဒါသျဖစ္ေနခ်ိန္၊ နာက်င္ေနခ်ိန္မွာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို အလြယ္တကူ ဘယ္ေတာ့မွ မခ်ပါနဲ႔ ဆိုတဲ့ အႀကံဉာဏ္ သုံးခ်က္နဲ႔အတူ လမ္းခရီးမွာ စားဖို႔ ေပါင္မုန႔္ႀကီး သုံးခ်ပ္ေပးကာ ျပန္ခြင့္ျပဳလိုက္ပါတယ္။
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ထိုသူဟာ သူသိပ္ခ်စ္တဲ့ သူ႔ဇနီးမယားဆီ ေပ်ာ္ရြင္စြာနဲ႔ပဲ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
ပထမဆုံး ခရီးစထြက္တဲ့ေန႔မွာ သူဟာ သူ႔ကို ႏွုတ္ဆက္တဲ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕ပါေတာ့တယ္။ သူက လမ္းခရီးအေျခေနကို ေမးတဲ့အခါမွာေတာ့ ရက္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေလာက္ၾကာျမင့္မယ္ခရီးကို ဒီလမ္းက မသြားပါနဲ႔၊ ငါးရက္ထဲနဲ႔ေရာက္မယ့္လမ္းကို ညႊန္ပါရေစလို႔ဆိုပါတယ္။
ဒါနဲ႔ပဲ ထိုလူညႊန္လိုက္တဲ့ လမ္းကေနသြားဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ အေတာါအတန္သြားမိတဲ့အခါ ႐ုတ္တရက္ လယ္သမားႀကီးေျပာခဲ့တဲ့ “ဘယ္ေတာ့မွ ျဖတ္လမ္းမလိုက္နဲ႔” ဆိုတဲ့စကားကို သတိရလိုက္ပါတယ္။ သတိရရျခင္းပဲ ေနာက္ျပန္လွည့္ကာ ပုံမွန္လမ္းေၾကာင္းရွည္အတိုင္း ခရီးျပန္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။
ရက္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းေတာ့မွာ သူမ်ားလမ္းညႊန္တဲ့ ျဖတ္လမ္းေၾကာင္းတိုမွာ ျခဳံခိုလုယက္တဲ့ အဖြဲ႕ရွိေၾကာင္းသိခဲ့ရပါတယ္။
ရက္ေပါင္းမ်ားစြာခရီးႏွင္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာသူဟာ ရြာတစ္ရြာထဲက တဲေလးထဲမွာ တည္းခိုခြင့္ေတာင္းခဲ့ရာ ပိုင္ရွင္က တစ္ညတာ အိပ္စက္ခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ညအခ်ိန္မွာ ေၾကာက္လန႔္ဖြယ္ စူးစူးဝါးဝါးေအာ္သံေၾကာင့္ လန႔္နိုးလာပါတယ္။ အသံရွင္ကို ရွာဖို႔အတြက္ တံခါးနားကို ေလၽွာက္သြားပါတယ္။ တံခါးကိုဖြင့္ဖို လုပ္စဥ္မွာပဲ လယ္သမားႀကီးရဲ့ စကားကိုသတိရၿပီး ဆူညံသံကို လ်စ္လ်ဴရွုကာ ျပန္အိပ္ခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္တေန႔ မနက္ ေရာက္ေတာ့ တဲပိုင္ရွင္ကသူ႔ကို ေအာ္သံမၾကားဖူးလားလို႔ေမးရာ ၾကားမိေၾကာင္း မဆိုင္းမတြ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ပိုင္ရွင္မွ သြားမၾကည့္ဖူးလားလို႔ေမးရာ မၾကည့္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္ေျဖရာ ပိုင္ရွင္မွ ၀မ္းသာအားရျဖင့္ သူသည္ လာတည္းသမၽွထဲတြင္ ပထမဆုံး အသက္ရွင္က်န္သူျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူ႔၏ အိမ္နီးနားခ်င္းမွာ ႐ူးေနၿပီး ညဆိုလၽွင္ အသံစူးစူးဝါးဝါး ေအာ္ေခၚကာ လာသမၽွသူကို သတ္ပစ္ကာ ၿခံဝင္းထဲတြင္ ျမဳတ္ပစ္ေၾကာင္းေျပာဆိုၿပီး ရြာေပါက္ဝထိ လိုက္ပို႔ေလသည္။
ထိုသူသည္ ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာ၊ ညေပါင္းမ်ားစြာ ပင္ပင္ပန္းပန္းလမ္းေလၽွာက္ၿပီးေနာက္ သူ႔၏ အိမ္ေပါက္ဝကို လွမ္းျမင္လိုက္တယ္။ ညဘက္ျဖစ္သည့္ အတြက္ ျပတင္းေပါက္မွ မီးေရာင္ထြက္ေနေသာေၾကာင့္ သူ႔မိန္းမ၏ ပုံသ႑န္ကို လွမ္းျမင္လိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူဟာ သူ႔မိန္းမနဲ႔ အတူ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကိုပါ လွမ္းျမင္ လိုက္တယ္။ သူ႔မိန္းမက ထိုေယာက်ာ္းရဲ့ ဆံပင္ကို ထိုးဖြကစားေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။
သူ႔ႏွလုံးသားဟာ ခ်က္ခ်င္းပဲ နာက်င္မွုေတြ၊ ခါးသီးမွုေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္သြားပါတယ္။ သူဟာ သူ႔မိန္းမနဲ႔ ထိုေယာက်ာ္းကို သတ္ ဖို႔အထိေတာင္ ေတြးခဲ့ေပမဲ့ လယ္သမားႀကီးရဲ့ စကားကိုသတိရၿပီး တစ္ညတာ ျမက္ခင္းေပၚမွာ အိပ္ခဲ့ပါတယ္။
မနက္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ သူဟာ တည္ၿငိမ္စျပဳလာပါၿပီ။ သူဟာ လယ္သမားႀကီးဆီျပန္သြားၿပီး တစ္သက္လုံး အလုပ္လုပ္ေတာ့မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပန္မထြက္ခင္မွာ ႏွုတ္ဆက္ဖို႔အတြက္ တံခါးဆီကို ေလၽွာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ထို႔ေနာက္ တံခါးကို ေျဖးညႇင္းစြာေခါက္လိုက္ပါတယ္။ သူ႔မိန္းမက တံခါးကိုဖြင့္ကာ မွတ္မိလၽွင္ မွတ္မိျခင္း သူ႔ေယာက်ာ္းကို ေျပးဖက္လိုက္ပါတယ္။
သူဟာ သူမကို တြန္းဖယ္ခ်င္ေပမဲ့ မလုပ္ရက္ပါဘူး။ ၿပီးေနာက္ ၀မ္းနည္းစြာနဲ႔ သူ႔အေပၚကို ဘာလို႔သစၥာေဖာက္တာလဲလို႔ ေမးျမန္းပါတယ္။ သူ႔မိန္းမဟာ လန႔္သြားၿပီး သစၥာမေဖာက္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္လုံး ေစာင့္ေနခဲ့ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။
ဒါနဲ႔ မေန႔ညက ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရေသာ အျဖစ္ပ်က္ကို ေမးၾကည့္ရာ ျမင္ခဲ့ရေသာ ေယာက်္ားမွာ သူ၏ သားျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ သူဟာ သူ႔မိန္းမကို ခြင့္လြတ္ဖို႔ ေတာင္းပန္ခဲ့ပါတယ္။
ၿပီးေနာက္ သူ႔သားကို သြားေတြ႕ကာ အၾကာႀကီး ဖက္ထားခဲ့ၿပီး သူလမ္းခရီးတြင္ ေတြ႕ၾကဳံခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းကို ျပန္ေျပာျပပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔မိန္းမဟာ ေကာ္ဖီယူလာခဲ့ၿပီး လယ္သမားႀကီးေပးလိုက္တဲ့ ေပါင္မုန႔္ကို မိသားစု သုံးေယာက္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခြဲေဝစားၾကပါ ေတာ့တယ္။
