သန႔္ရွင္းေရးဝန္ထမ္းဘဝကေန စာေသာက္ဆိုင္မ်ားပိုင္ရွင္ျဖစ္လာတဲ့ မာစတာရွပ္ဖ္ရဲ႕ ပဲ့ကိုင္ရွင္ ဦးရဲထြဋ္ဝင္း

MRTV 4 ကေန ထုတ္လႊင့္ျပသေနၿပီး လူႀကိဳက္မ်ားေနတဲ့ Reality Show ျဖစ္တဲ့ Master Chef Myanmar မွာ ထူးထူးျခားျခား မွတ္ခ်က္ေတြေပးၿပီး ၿပိဳင္ပြဲဝင္ေတြကို အဆုံးအျဖတ္ေပးေနတဲ့ ဒိုင္လူႀကီးမင္းတစ္ဦးကို သတိထားမိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ သူကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက Sharky’s (ရွာကီ) စားေသာက္ဆိုင္ခြဲေတြရဲ႕ ပိုင္ရွင္ တစ္ဦးလည္းျဖစ္ပါတယ္။

ေအာင္ျမင္မႈရေနၾကသူတိုင္းဟာ အလကားေနရင္း ႐ုတ္တရက္ႀကီး ထၿပီး ေအာင္ျမင္လာၾကတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးကို မေရာက္ခင္မွာ အခက္အခဲေတြကို တစ္ဆင့္ျခင္း ရင္ဆိုင္ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရတာခ်ည္းပါပဲ။

ဒီလိုလူေတြထဲမွာ ဦးရဲထြဋ္ဝင္း (ခ) ဦးရွာကီ လည္း တစ္ေယာက္အပါအဝင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးရဲထြဋ္ဝင္း က စားေသာက္ဆိုင္ သန႔္ရွင္းေရး သမားဘဝကေန အခုလို ေအာင္ျမင္တဲ့ စားဖိုမႉးႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္လာၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ Sharky’s ဆိုတဲ့ စာ;ေသာက္ဆိုင္ခြဲေတြရဲ႕ ပိုင္ရွင္ ျဖစ္လာခဲ့ပုံအေၾကာင္းက စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ေလးစားအားက်စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။

ဦးရဲထြဋ္ဝင္း ဟာ အသက္ ၁၉ ႏွစ္အ႐ြယ္မွာ ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံ ဂ်နီဗာၿမိဳ႕ကို ေရာက္ခဲ့ၿပီး “Wendy” ဆိုတဲ့ အသင့္စားေသာက္ဆိုင္ခြဲတစ္ခုမွာ သန႔္ရွင္းေရးသမားအျဖစ္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ရင္း ၄ ႏွစ္အတြင္းမွာပဲ အဆိုပါကုမၸဏီရဲ႕ European ဒါ႐ိုက္တာတစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့ပုံအေၾကာင္းကို Food Magazine နဲ႔ ေျဖၾကားထားတဲ့ အင္တာဗ်ဴးမွာ အခုလို စတင္ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။

Wendy ဆိုတာက ကမာၻမွာ တတိယ Fast Food Chains တစ္ခုပါ။ Wendy က သူမ်ားနဲ႔ ကြာျခားမႈတစ္ခုက သူက အဆင့္ျမင့္ ဟမ္ဘာဂါေတြကို ထုတ္လုပ္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ဂ်နီဗာၿမိဳ႕မွာ ပထမဆုံး ဆိုင္ဖြင့္ေတာ့ အဲဒီမွာ ကြၽန္ေတာ္က သန႔္ရွင္းေရးသမား စလုပ္ရင္းကေန တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဆိုင္ ၄ ဆိုင္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရတဲ့ ဒါ႐ိုက္တာတစ္ေယာက္ျဖစ္လာတယ္။

သန႔္ရွင္းေရးသမားတစ္ေယာက္ကေန ဆိုင္ ၄ဆိုင္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရတဲ့ ဒါ႐ိုက္တာ တစ္ေယာက္ျဖစ္လာပုံ အေသးစိတ္ေလးကေရာ ဘယ္လိုမ်ိဳးပါလဲ..?

သန႔္ရွင္းေရးသမားျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာလည္း မခိုမကပ္ဘဲ ေစတနာပါပါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳးစားတယ္။ အဲဒီလိုအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္အခြင့္အေရးရလာခဲ့တယ္။ ဒီကုမၸဏီေခါင္းေဆာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္း၊ ဝင္ဒီစားေသာက္ဆိုင္ရဲ႕ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဥေရာပဌာနခြဲ (Wendy's International European Division) သူေဌးက ကြၽန္ေတာ့္ကို အရမ္းသေဘာက်ၿပီးေတာ့ အလုပ္သမားအဆင့္ကို တိုးေပးလိုက္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဂ်နီဗာၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ ပထမဆိုင္ကို ကြၽန္ေတာ့္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ခိုင္းတယ္။ အဲဒီမွာ ကြၽန္ေတာ္အုပ္ခ်ဳပ္တာ ေကာင္းမြန္လို႔ ထပ္ၿပီးေတာ့ သေဘာက်ၿပီး ေနာက္ထပ္ဆိုင္ ၃ ဆိုင္ကိုထပ္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ရတယ္။

အဲဒီေနာက္မွာ ေစာေစာက သူေဌးနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ အတူဖက္စပ္လုပ္ၿပီးေတာ့ မက္စီကန္ (Mexican) စားေသာက္ဆိုင္ေတြကိုဖြင့္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီဆိုင္ေတြကိုေတာ့ ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ၿမိဳ႕ ၃ ၿမိဳ႕ျဖစ္တဲ့ ဂ်နီဗာၿမိဳ႕၊ ေလာဆန္းၿမိဳ႕၊ မြန္ထိုၿမိဳ႕မွာ ဖြင့္လွစ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလိုဖြင့္လွစ္ခဲ့ၿပီး အရမ္းေအာင္ျမင္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီ ကုမၸဏီကထြက္ျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ Sharky's S.A ကုမၸဏီတစ္ခု ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ကုမၸဏီက ဘာေတြလုပ္လဲဆိုေတာ့ ဂ်နီဗာၿမိဳ႕ေဟာင္းမွာ Cocktail Bar ဆိုင္ေတြ၊ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဆင့္ျမင့္အရက္ဆိုင္ေတြ ဖြင့္ျဖစ္တယ္။

ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ႏိုက္ကလပ္ (Night Club) တစ္မ်ိဳးလိုျဖစ္ေနၿပီး အလုပ္ခ်ိန္က မနက္ ၉ နာရီကေန ည ၂ နာရီအထိ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အိမ္ေထာင္လည္းက်၊ ကေလးတစ္ေယာက္လည္း ရေနေတာ့ ဒီလို ညဘက္အလုပ္ႀကီးကို မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီမွာ ကြၽန္ေတာ္ ၄ ႏွစ္ေလာက္အုပ္ခ်ဳပ္လိုက္ၿပီးေတာ့ အေတာ္ ေအာင္ျမင္သြားၿပီး ေငြေလးေတြလည္း လက္ထဲမွာရွိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္အရမ္းဝါသနာပါတဲ့ စိုက္ပ်ိဳးေရး အလုပ္ကိုလုပ္ဖို႔ ျမန္မာျပည္ျပန္လာခဲ့တယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ေတြ စိုက္တဲ့ ေတာင္သူလယ္သမားတစ္ေယာက္ လုပ္ခဲ့တယ္။

ျမန္မာျပည္ေရာက္ခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္အသက္ ၃၅ ႏွစ္ေလာက္ရွိပါၿပီ။

ျမန္မာျပည္မွာဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကုမၸဏီကစၿပီး ေအာ္ဂဲနစ္လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးကို စလုပ္ခဲ့တာပါ။ စစဦးခ်င္း ကြၽန္ေတာ္က ပုလဲၿမိဳ႕သစ္မွာရွိတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ စိုက္ခင္းေတြမွာ စတင္ၿပီး စိုက္ပ်ိဳးပါတယ္။ဘာေတြစိုက္လဲဆိုေတာ့ ဆလတ္ေပါင္းစုံ၊ ပင္စိမ္းမ်ိဳးစုံ စိုက္တယ္။ အဲဒါကလည္း ေတာ္ေတာ္ေအာင္ျမင္တယ္။ ပထမဆုံး ကြၽန္ေတာ့္မွာ ကိုယ္ပိုင္ဖြင့္ထားတဲ့ဆိုင္မရွိေတာ့ ဟိုတယ္ေတြကို ပို႔တယ္။

ဥပမာ - Strand တို႔၊ အင္းလ်ားလိတ္ဟိုတယ္တို႔၊ ဆီဒိုးနားကို ပို႔တယ္။ ျပည္တြင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ ဒီလိုေအာင္ျမင္ၿပီးတဲ့အခါမွာ ကြၽန္ေတာ္ ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံကို ခဏျပန္သြားၿပီး ခ်ိစ္လုပ္ငန္းကို ေသခ်ာျပန္သင္ယူတယ္။ အခုဆိုရင္ ျမန္မာျပည္မွာ ခ်ိစ္အမ်ိဳးေပါင္း (၁၈) မ်ိဳးကို စတင္ထုတ္လာခဲ့တာ ၁၅ ႏွစ္ ေက်ာ္သြားပါၿပီ။ ခ်ိစ္လုပ္ငန္းကိုလုပ္ကိုင္ႏိုင္ၿပီဆိုမွ ေပါင္မုန႔္မ်ိဳးစုံလုပ္နည္းလုပ္ငန္းကိုတတ္ကြၽမ္းေအာင္ ထပ္ၿပီးေတာ့ေလ့လာၿပီး ေပါင္မုန႔္ အမ်ိဳးေပါင္း ၂၅မ်ိဳးေလာက္ထုတ္တယ္။ ၿပီးမွ အသားကို စၿပီးေတာ့ ကိုင္တယ္။

အသားဆိုတာ ဝက္ေပါင္ေျခာက္တို႔၊ ဝက္အူေခ်ာင္းတို႔၊ ဝက္အူေခ်ာင္းအေျခာက္တို႔ကို ဥေရာပစံခ်ိန္မီေအာင္ လုပ္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေရာင္းခ်တယ္။ အဲဒီလိုေရာင္းခ်တဲ့အခါမွာ ဆိုင္ေတြက တစ္ဆိုင္ကေန ၂ ဆိုင္၊ ၂ ဆိုင္ကေန ၃ ဆိုင္ျဖစ္လာခဲ့တယ္။

ပထမဆုံးဆိုင္ေလးကေတာ့ ေ႐ႊေတာင္ၾကားလမ္းမွာ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာေအာင္ ဖြင့္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီဆိုင္က ၁၀ ႏွစ္လုံး ဖြင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဆိုင္းဘုတ္လည္းမရွိခဲ့ဘူး။ ဘာနာမည္မွလည္း မေပးခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးမွာ အဲဒီဆိုင္ေလးက တစ္ဆင့္စကားနဲ႔တင္ နာမည္ႀကီးလာေတာ့ မႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ အင္းလ်ားလမ္းမွာ Sharky's 2 ဆိုၿပီး ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ထပ္ဖြင့္လိုက္တယ္။ အဲဒီဆိုင္ေလး ကလည္း အရမ္းေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ၅ ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဒီ Sharky's 3 ကို ထပ္ဖြင့္လိုက္တယ္။ အခုေနာက္ဆုံးဆိုင္က ေတာ့ ၄ ႏွစ္ေလာက္ရွိပါၿပီ။

ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္း အစကေနေျပာရရင္ ကြၽန္ေတာ့္အေဖက ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဌာနမွာ သံမႉးႀကီးတစ္ေယာက္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ၂ ႏွစ္သားကေန အသက္ ၁၃ ႏွစ္သားအထိ ကြၽန္ေတာ့္အေဖ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရတဲ့ႏိုင္ငံေပါင္းစုံကို လိုက္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီကေနၿပီးေတာ့ ဆြစ္ဇာလန္ကို အေဖတာဝန္ထမ္းေဆာင္ေတာ့ လိုက္သြားတာ။ အေဖက ၃ ႏွစ္တာဝန္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ဆက္ေနခဲ့တာ။

အဲဒီမွာ ကြၽန္ေတာ္ သန႔္ရွင္းေရးဝန္ထမ္းစလုပ္ျဖစ္ပုံက ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံက ျပင္သစ္လိုေျပာတဲ့ ႏိုင္ငံဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ျပင္သစ္လိုတစ္လုံးမွ မတတ္ေတာ့ အလုပ္လိုက္ရွာတာ မလြယ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ ျပင္သစ္စာေက်ာင္းလည္းတက္ရင္း ရတဲ့အလုပ္ဝင္မိရာကေန သန႔္ရွင္းေရးဝင္လုပ္ျဖစ္သြားတာပါ။

အဓိကကေတာ့ သူမ်ားတိုင္းျပည္မွာ အလုပ္သြားလုပ္ရင္ ဟိုအလုပ္ေ႐ြး၊ ဒီအလုပ္ေ႐ြးလို႔ မရပါဘူး။ ေအာက္ေျခကလာတဲ့လူဆိုရင္ ပိုဆိုးတယ္။ အထူးသျဖင့္ သူမ်ားတိုင္းျပည္မွာ သြားၿပီးအလုပ္လုပ္ရင္ေတာ့ ဘယ္တိုင္းျပည္သြားသြား၊ ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေနပါေစ သူတို႔လူမ်ိဳးကို ဦးစားေပးမွာေပါ့။

ဒီေတာ့ သူမ်ားရဲ႕ တိုင္းျပည္မွာလုပ္ၿပီး ပိုေအာင္ျမင္ခ်င္ရင္ေတာ့ သူမ်ားထက္ ၂ ဆ၊ ၃ ဆ ေလာက္ ပိုၿပီးေတာ့ႀကိဳးစားရမယ္။ ဝီရိယလည္းရွိရမယ္။ ကံလည္းကံေကာင္းရမယ္။ ဆရာေကာင္းလည္းရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဆင္ေျပႏိုင္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ႀကိဳးလည္းႀကိဳးစားတယ္။ ဆရာေကာင္းလည္းရခဲ့တယ္။ သူတို႔ေၾကာင့္လည္း ကြၽန္ေတာ္ အခုဒီလိုအဆင့္ေလာက္ ေရာက္လာတာပါ။

ကြၽန္ေတာ့္အျမင္ကိုေျပာရရင္ အခုေခတ္က ဝီရိယရွိၿပီး ႀကိဳးစားေန႐ုံနဲ႔လည္းမရဘူး။ ကိုယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ေပၚမွာ တီထြင္ႀကံဆမႈနဲ႔ အၿမဲတမ္းလုပ္ေနရမယ့္ေခတ္ႀကီးလို႔ ျမင္မိပါတယ္။

အစားအေသာက္ေတြဖန္တီးမႈနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ဦးရဲဝင္းထြဋ္ရဲ႕ အျမင္ကေတာ့ ‘‘အစားအေသာက္က ပီတိရွိရမယ္။ အာ႐ုံရွိရမယ္။ စိတ္ပါဝင္စားမႈရွိရမယ္။ တိက်မႈရွိရမယ္။ အဲဒါေတြ မရွိရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး’’ လို႔ ယုံၾကည္ထားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေတြကေတာ့ Master Chef Myanmar မွာ ထူးထူးျခားျခား စကတ္ႀကီးတကားကားဝတ္ၿပီး ၿပိဳင္ပြဲဝင္ေတြကို မညႇာမတာ ေဝဖန္ေထာက္ျပတတ္တဲ့ ဦးရွာကီရဲ့ ႀကိဳးစားခဲ့ရတဲ့ ဘဝျဖတ္သန္းမွုေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။

Master Chef Myanmar ၿပိဳင္ပြဲဝင္ေတြအားလုံးကို မိသားစုအရင္းေတြလို ေတာ္ေစ ထက္ျမက္ေစခ်င္တဲ့ ဦးရဲဝင္းထြဋ္ရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈေတြကိုလည္း ၿပိဳင္ပြဲဝင္တစ္ဦး ထြက္ခြာသြားတိုင္း ေတြ႕ျမင္ၾကရပါတယ္။

မွတ္ခ်က္။   ။ Food Magazine Myanmar နဲ႔ ဦးရဲဝင္းထြဋ္ တို႔ရဲ႕ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္က ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ အင္တာဗ်ဴးေလးကို Master Chef Myanmar ပရိသတ္ေတြ သိရွိေအာင္ ျပန္လည္ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

Photo: Food Magazine Myanmar, Master Chef Myanmar