ေျပတီဦးသို႔
********
ေန႔ေျပာ ေနာက္ၾကည့္…ညေျပာ ေအာက္ၾကည့္
----------------------------------------------------
မင္းေျပာခဲ႔တဲ႔ စကားေတြ…

""အစ္ကုိအသက္ ၁၇၊ ၁၈ ေလာက္က အစ္ကုိ႔အတြက္ အေမေတာ္ေတာ္ႀကီး စိတ္ဆင္းရဲ ခဲ့ရဖူးတယ္။ အစ္ကုိ စက္မႈတကၠသိုလ္ စတက္ကာစ ကေပါ့။ ေက်ာင္းမွာ အေရးအခင္းျဖစ္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးအေနနဲ႔ လႈပ္ရွားဖူးခဲ့တယ္။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ ဆုိင္ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ႀကီးမွာ ေထာက္လွမ္းေရး ကေန အိမ္ကုိလာ ဖမ္း ပါေလေရာ။

ေထာင္ႏွစ္လက်သြားတယ္ဆိုေတာ့ အေတြ႕အႀကံဳ ရသြားတယ္ေပါ့ …

ဟား . .ဟား။ ဒီအေတြ႕အႀကံဳက ဘ၀မွာဘယ္လိုမွ တန္ဖိုးျဖတ္လုိ႔ မရဘူးေလ။ ပုိက္ဆံေပးၿပီး၀ယ္လုိ႔ လည္းမရဘူး။ အစ္ကုိထြက္လာေတာ့ အေဖက အဲဒီေခတ္ကေနာ္ ပုိက္ဆံငါးေသာင္းဆုခ် တယ္(ဟားဟား)""
------------------------------------------------------------

မင္းက အခုအခ်ိန္က်မွ ဒီအေၾကာင္းကို မီဒီယာကိုခ်ျပၿပီး ရယ္ေမာနိုင္ခ်ိန္မွာ
မင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးေက်ာင္းဆက္တက္ခြင့္ရခဲ႔တဲ႔ မႏၲေလးစက္မႈတကၠသိုလ္မွာ
မင္းလိုပဲ ၉၆ ေက်ာင္းသားအေရးအခင္းမွာ တက္ၾကြစြာပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ႔လို႔ မင္းတက္ေနတဲ႔ေက်ာင္းက ေက်ာင္သား ၈ ေယာက္ ေက်ာင္းအထုတ္ခံခဲ႔ရၿပီး ေက်ာင္းျပန္တက္ခြင့္မရခဲ႔တာကို မင္းသိျပီးျဖစ္မွာပါ…

သူတို႔က မင္းလိုေတာ့ ေထာင္မက်ခဲ႔ဘူး…ဒါေပမယ့္ မင္းလို BE ဘြဲ႕ကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ မရခဲ႔ၾကဘူး…
မင္းက အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနခဲ႔ျပီး စက္မႈတကၠသိုလ္ကို ျပီးဆံုးေအာင္ အသာေလးမွိန္းျပီ တက္ခဲ႔႔တယ္…
အခုအခ်ိန္က်မွ ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားစြာနဲ႔ မီဒီယာကေနတဆင့္ ပရိတ္သတ္(ျပည္သူ)ကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာလိုက္ေတာ့…မႏၲေလးစက္မႈတကၠသိုလ္ကေန ေက်ာင္းထုတ္ခံခဲ႔ရတဲ႔ ေက်ာင္းသား ၈ ေယာက္ရဲ႕ အနာေဟာင္းကို မင္းက အပ္နဲ႔ဆြေပးေနသလိုျဖစ္ေနၿပီ…

မင္းက သူတို႔မရခဲ႔တဲ႔ အခြင့္ထူးႀကီးကို မင္းနည္းမင္းဟန္နဲ႔ အရယူနိုင္ခဲ႔တယ္…
မင္း ဒီအေၾကာင္းေတြကို မင္း ေက်ာင္းတက္ေနစဥ္ကအတိုင္းပဲ ဘယ္သူမွအသိမေပးဘဲ သိုသိုဝွက္ဝွက္ ဆက္ထိမ္းထားသင့္တယ္…
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ လူအမ်ားအသိမခံနိုင္ဘဲ အခုအခ်ိန္က်မွ ျပည္သူကို ခ်ျပတာ ဘာသေဘာလဲဆိုတာ မင္းကိုယ္မင္း အသိဆံုးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္…

မင္းက အခုအခ်ိန္မွာ ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားစြာ ရယ္ေမာေနနိုင္ေပမယ့္…မင္းလို မရယ္ေမာ မေပ်ာ္ရႊင္နိုင္တဲ႔ မင္းေနာင္ေတာ္ႀကီး ၈ ေယာက္ ဘယ္သူေတြဆိုတာ သိေအာင္ေျပာျပမယ္…

Source: https://www.facebook.com/groups/686414348155900/permalink/1097207993743198/