တာဝန္ေက်တဲ့ တို႔ေဖေဖ

 

ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕မွ တံတားဦးၿမိဳ႕သို႔ သြားလာသည့္ လမ္းေပၚတြင္ အသက္(၅၀)ခန႔္ရွိမည့္ အမ်ိဳးသားႀကီးတစ္ေယာက္ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးျဖင့္ သြားေနသည္။ ထိုအမ်ိဳးသားႀကီးသည္ ေက်ာက္ဆည္-တံတားဦးလမ္းေပၚရွိ သင္ပုတ္ရြာလမ္းခြဲအနီးတြင္သာ ဆိုင္ကယ္ကို ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္ေမာင္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေမာင္းေနရင္း ျဖတ္သြားျဖတ္လာကားမ်ားကို မ်က္စိတစ္ဆုံး လိုက္လံၾကည့္ရွုေနသည္။ အထူးသျဖင့္ ဒိုင္နာကားမ်ိဳးဆိုလၽွင္ အေသအခ်ာ လိုက္ၾကည့္သည္။ ဒိုင္နာကားမ်ား၏ ေနာက္အဖုံးမွာ တစ္ခုခုမ်ား ကပ္ထားမလား ရွာေဖြေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီထက္ ျပည့္ျပည့္စုံစုံေျပာရလၽွင္ ကားေနာက္အဖုံးေပၚတြင္ သိန္းငွက္ႏွစ္ေကာင္ အမွတ္တံဆိပ္ေရးထိုးထားသည့္ အမိုးကိုင္းျဖဳတ္ဒိုင္နာပုံေျပာင္းယာဥ္တစ္စီးကို ရွာေဖြေနျခင္းျဖစ္ေလသည္။

 

ဦးဘိုေက်ာ္ဟုေခၚသည့္ ေက်ာက္ဆည္သားႀကီး ျဖစ္ပါသည္။ ဦးဘိုေက်ာ္သည္ ေက်ာက္ဆည္-တံတားဦးလမ္းေပၚရွိ သင္ပုတ္ရြာလမ္းခြဲႏွင့္ ေလးမိုင္ေက်ာ္ေဝးသည့္ ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေလးမိုင္ခရီးကို ဆိုင္ကယ္တစ္စီးျဖင့္ ဦးဘိုေက်ာ္ အေခါက္ေပါင္းမေရတြက္နိုင္ေအာင္ ေရာက္ခဲ့ရပါသည္။ ေရာက္တိုင္းလည္း ရင္တြင္းမွ နာက်င္မွုေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ပါ။ သင္ပုတ္ရြာလမ္းခြဲက ဦးဘိုေက်ာ္ေရာ သူ႔မိသားစုကိုပါ တစ္သက္လုံး ေဖ်ာက္ဖ်က္၍ မရနိုင္ေတာ့ေအာင္ စိတ္ဒဏ္ရာမ်ားရခဲ့ရာေနရာျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုေနရာကို မေရာက္ခ်င္၊ မျဖတ္ခ်င္ေပမယ့္လည္း ဒီလမ္းခြဲကို ဦးဘိုေက်ာ္ျဖတ္ရပါသည္။ အရင္ကေတာ့ ဦးဘိုေက်ာ္ သည္လမ္းသည္ေနရာေတြကို မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ေပ။ ေက်ာက္ဆည္မွာရွိသည့္ ဒိုင္နမိုေမာ္တာဝိုင္ယာရိန္းဆိုင္ေလးျဖင့္သာ အလုပ္ေတြမ်ားေနခဲ့သည္။ အလုပ္ေတြ ဖိလုပ္ေနသည္ကလည္း သူ႔တြင္ အရြယ္ေရာက္ၿပီး နည္းပညာတကၠသိုလ္ (ေက်ာက္ဆည္) တက္ေနသည့္ သမီးေခ်ာႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ပင္။ သမီးေတြက ဦးဘိုေက်ာ္ႏွင့္ဇနီးတို႔၏ ဆႏၵရည္မွန္းမွုေတြအတိုင္း ပညာေရးမွာ ထူးခၽြန္ခဲ့ၾကသည္။ ဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ထူးေတြ မရွိခဲ့ၾကသည့္ ဦးဘိုေက်ာ္တို႔ဇနီးေမာင္ႏွံအတြက္ေတာ့ သမီးေခ်ာႏွစ္ေယာက္၏ အင္ဂ်င္နီယာအိပ္မက္ေတြကို ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ အားျဖည့္ခဲ့ၾကသည္။ မိသားစုေလးဦးသာရွိသည့္ ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕က သူတို႔အိမ္ကေလးသည္ ေပ်ာ္ရႊင္သာယာမွုရွိခဲ့သည္။

 

၂၀၁၆ ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၃ ရက္ နံနက္ ၁၁ နာရီခန႔္မတိုင္မီအထိ ျဖစ္သည္။ ထိုေန႔ နံနက္ ၉ နာရီခန႔္ က ဦးဘိုေက်ာ္၏သမီးငယ္ မစုငယ္ၿဖိဳးတစ္ေယာက္ တံတားဦးၿမိဳ႕နယ္ဘက္ ရြာကေန သူတို႔အိမ္ကို အလည္လာသည့္ အေဒၚျဖစ္သူ ရြာျပန္မည္ဆို၍ ေက်ာက္ဆည္-တံတားဦးလမ္းေပၚရွိ ကားဂိတ္သို႔ ဆိုင္ကယ္ျဖင့္ လိုက္ပို႔ေပးသည္။ ကားဂိတ္သို႔ လိုက္ပို႔မည္ဆိုေသာ္လည္း သမီးငယ္မွာ နံနက္ ၁၁ နာရီခန႔္အထိ ျပန္မေရာက္လာ။ နံနက္ ၁၁ နာရီခြဲေလာက္မွာေတာ့ ဦးဘိုေက်ာ္တို႔ဆီ သတင္းစကားတစ္ခု ေရာက္လာခဲ့သည္။ ေက်ာက္ဆည္-တံတားဦးလမ္းမေပၚရွိ သင္ပုတ္ရြာလမ္းခြဲတြင္ ကားတစ္စီးက ကလစ္ဆိုင္ကယ္စီးလာသည့္ အမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္ဦးကို ဝင္တိုက္ကာ ထြက္ေျပးသြားသည္တဲ့။ သမီးငယ္ကလည္း သူ႔အေဒၚကို လိုက္ပို႔သည္။ စီးသြားတာကလည္း ကလစ္ဆိုင္ကယ္ဆိုေတာ့ ဦးဘိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ ရင္ထဲထိတ္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ သို႔ျဖင့္ အခင္းျဖစ္ေနရာသို႔ လိုက္သြားသည္။ ေတြ႕လိုက္ရသည္က သမီးငယ္၏ဆိုင္ကယ္။ ဦးဘိုေက်ာ္ခ်ာခ်ာလည္သြားေတာ့သည္။ သမီးငယ္ကို ေက်ာက္ဆည္ေဆး႐ုံပို႔လိုက္ၿပီျဖစ္သည္။ ဦးဘိုေက်ာ္တို႔ ေက်ာက္ဆည္ေဆး႐ုံသို႔လိုက္သည္။ ဒဏ္ရာဗရပြႏွင့္ သမီးငယ္ကို ေတြ႕လိုက္ၾကရသည္။ အခင္းျဖစ္ၿပီး ႏွစ္နာရီခန႔္အၾကာမွာေတာ့ သမီးငယ္ မစုငယ္ၿဖိဳးသည္ ရရွိထားသည့္ ဒဏ္ရာမ်ားျဖင့္ ဦးဘိုေက်ာ္တို႔မိသားစုကို ႏွုတ္ဆက္ခြင့္ပင္မရေတာ့ဘဲ ဆုံးပါးသြားရွာသည္။

 

သမီးငယ္ဆုံးသည့္ သတင္းက ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕ကေလးမွာ လူေျပာအမ်ားဆုံး သတင္းျဖစ္ခဲ့သည္။ သမီးငယ္က ေက်ာက္ဆည္နည္းပညာတကၠသိုလ္တြင္ ေက်ာင္းသားသမဂၢထဲလည္းဝင္ကာ ေက်ာင္းသားလွုပ္ရွားမွုေတြ၊ ပညာေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လွုပ္ရွားမွု၊ နိုင္ငံေရးလွုပ္ရွားမွုေတြမွာ တက္ႂကြစြာ ပါဝင္ခဲ့သူျဖစ္ေလေတာ့ ေက်ာင္းသားထုေတြ၊ နိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြက ရင္ထုမနာ ႏွေျမာတသျဖစ္ၾကရသည္။ သာ၍စိုးသည္က သမီးငယ္ မစုငယ္ၿဖိဳးမွာ ကားျဖင့္ အတိုက္ခံရသည့္အျပင္ တိုက္သြားသည့္ကားက တာ ဝန္မယူဘဲ ထြက္ေျပးသြား၍ သမီးငယ္ကို ပို၍ က႐ုဏာျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုသူေတြထဲမွာေတာ့ ဦးဘိုေက်ာ္တို႔မိသားစုက အဆိုးရြားဆုံး ခံစားခဲ့ရသူေတြပင္ျဖစ္သည္။

 

 

သမီးငယ္နာေရးကိစၥေတြၿပီးသြားေတာ့ ဦးဘိုေက်ာ္ ေက်ာက္ဆည္ရဲစခန္းမွာ သမီးငယ္ကို တိုက္ေျပးသြားသူအား အျမန္ဆုံးေဖာ္ထုတ္ေပးဖို႔ သြားေျပာသည္။ တာဝန္ရွိသူေတြကေတာ့ စုံစမ္းေနေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။ ဦးဘိုေက်ာ္ကေတာ့ သမီးငယ္ကို တိုက္ေျပးသြားသည့္ယာဥ္ေမာင္းကို အျမန္ဆုံး ေဖာ္ထုတ္ေပးေစခ်င္လွၿပီျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဦးဘိုေက်ာ္ ကံဆိုးသည္က သမီးငယ္အမွုလိုက္ေပးသည့္ အမွုစစ္ရဲအရာရွိမွာလည္း တာဝန္အရ ရဲရြာဘက္သို႔ ေျပာင္းသြားသည္။ တရားခံေပၚဖို႔အေရးထက္ သမီးငယ္ ဆိုင္ကယ္ျပန္ထုတ္ဖို႔ပင္ အေတာ္ခက္ခက္ခဲခဲ လုပ္ယူရသည္။ ထို႔အတြက္ ဦးဘိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ စိတ္ဓာတ္ေတြ ထိုးကာက်သည္။ သမီးငယ္ကို ကားျဖင့္တိုက္ၿပီး တာဝန္ယူမွု တစ္စက္မၽွမရွိခဲ့သည့္ ကားသမားကို သူရေအာင္ေဖာ္ထုတ္ခ်င္သည္။ ထို႔အတြက္ ဦးဘိုေက်ာ္ ဘာလုပ္ရမည္နည္း။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဦးဘိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ သမီးငယ္ယာဥ္တိုက္မွုျဖစ္သည့္ သင္ပုတ္ရြာလမ္းခြဲဝန္းက်င္ကို သြားေရာက္ကာ စုံစမ္းရသည္။ ဦးဘိုေက်ာ္ႏွင့္အတူ ေက်ာက္ဆည္ ၈၈ ပြင့္လင္းအဖြဲ႕က လူေတြ၊ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႕ေတြကလည္း တတ္နိုင္သေလာက္ ဝိုင္းကူၾကသည္။ ဦးဘိုေက်ာ္က ျမင္သေလာက္ကေလး၊ သိသေလာက္ကေလးကို ေျပာျပၾကဖို႔ အခင္းျဖစ္ေနရာ အနီးနားေနသူေတြကို ေတာင္းပန္သည္။ သို႔ေသာ္ေတာသူေတာင္သား လူတန္းစားေတြမို႔ ႐ုံးေရာက္ဂါတ္ေရာက္ ေရာက္ၾကရမည္ကို ေသမေလာက္ ေၾကာက္ၾကသည္။ အမွန္တရားတစ္ခုအတြက္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားခ်င္ေသာ္ျငားလည္း ကိုယ္ပါအမွုတြဲထဲပါသြားမည္ကို စိုးထိတ္ၾကသည္။ ထို႔အတြက္ ဦးဘိုေက်ာ္အဖို႔ မ်က္ျမင္သက္ေသရရန္ ဘယ္လိုမွ မလြယ္ေတာ့။

 

ဦးဘိုေက်ာ္ ထိုလမ္းခြဲနားမွာတင္ မ်က္ရည္ေပါက္ႀကီးငယ္ေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္က်ခဲ့ရသည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဦးဘိုေက်ာ္ကို သနားလာ၍ ထင္သည္။ သုံးဘီးဆိုင္ကယ္ ယာဥ္ေမာင္းသူတစ္ဦးထံမွ ဦးဘိုေက်ာ္ သမီးကို တိုက္သြားသည့္ ယာဥ္သည္ အမိုးကိုင္းမပါသည့္ ဒိုင္နာယာဥ္ဟုသိလိုက္ရၿပီး မတိုက္မီ သူ႔သုံးဘီးဆိုင္ကယ္ကို အရင္ေက်ာ္သြားသည္ဟု သတင္းစကားၾကားခဲ့ရသည္။ ထိုသုံးဘီးသမားကို ဦးဘိုေက်ာ္ႏွင့္အဖြဲ႕ေတြ သြားေရာက္ေမးျမန္းသည့္အခါတြင္ေတာ့ သုံးဘီးသမား၏မိသားစုဝင္ေတြက ဟန႔္တားၾကေသာေၾကာင့္ သတင္းစကား တိတိက်က် မရခဲ့ေတာ့။

သို႔ေသာ္ ဦးဘိုေက်ာ္တို႔ အစကေလးတစ္ခုေတာ့ ဆြဲထုတ္လာနိုင္ခဲ့သည္။ သမီးငယ္ကို တိုက္သည့္ ဒိုင္နာပုံေျပာင္းယာဥ္က သုံးဘီးဆိုင္ကယ္ကို အရင္ေက်ာ္သြားသည္တဲ့။ ထိုအစအနကေလးျဖင့္ ဘယ္လိုဆက္ဆြဲထုတ္ရမလဲ။ ဦးဘိုေက်ာ္တို႔တစ္ေတြ စဥ္းစားသည္။ ကားလာရာလမ္းေၾကာင္းတစ္ေလၽွာက္ လိုက္ၾကည့္ၾကသည္။ အခင္းျဖစ္ရာႏွင့္ အနည္းငယ္လွမ္းသည့္ ေနရာတစ္ခုတြင္ ဓာတ္ဆီဆိုင္တစ္ခုရွိသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အခင္းျဖစ္ေနရာသို႔သြားမည္ဆိုလၽွင္ ထိုဓာတ္ဆီဆိုင္ေရွ႕ကေန မျဖစ္မေန ျဖတ္ရမည္ျဖစ္သည္။ ဦးဘိုေက်ာ္တို႔ ကံေကာင္းသည္က ထိုဓာတ္ဆီဆိုင္မွာ စီစီတီဗီကင္မရာ တပ္ဆင္ထားျခင္းပင္ ျဖစ္ေနသည္။

သို႔ျဖင့္ ဆီဆိုင္ကို အကူအညီေတာင္းကာ ထိုေန႔ နံနက္ ၁၁ နာရီခန႔္က စီစီတီဗီ႐ုပ္သံမွတ္တမ္းေတြ ရွာၾကည့္သည္။ ဓာတ္ဆီဆိုင္က စီစီတီဗီကင္မရာကို သူ႔ဆိုင္ဆီလာထည့္သည့္ယာဥ္ေတြကို ျမင္ရသည့္ တစ္လုံး၊ ဆီဆိုင္ေရွ႕ ေက်ာက္ဆည္-တံတားဦးလမ္းေပၚကို ျမင္ရသည့္တစ္လုံး တပ္ဆင္ထားသည္။ ဦးဘိုေက်ာ္တို႔ ထို႐ုပ္သံမွတ္တမ္းေတြ ရွာအၾကည့္မွာေတာ့ လမ္းေပၚမွာ ဦးဘိုေက်ာ္တို႔ သတင္းအစအနရခဲ့သည့္ သုံးဘီးဆိုင္ကယ္ ျဖတ္သြားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ထိုသုံးဘီးဆိုင္ကယ္ျဖတ္သြားၿပီးေနာက္ ကပ္ပါသြားသည္က အမိုးကိုင္းမပါသည့္ ဒိုင္နာယာဥ္။ သူ႔ေနာက္မွာ တျခားယာဥ္မ်ား ထပ္လိုက္လာဦးမည္လား ဦးဘိုေက်ာ္တို႔ ေသခ်ာၾကည့္ၾကသည္။ အခ်ိန္အတန္ၾကာသည္အထိ ဘယ္ကားမၽွ ထပ္လိုက္မလာ။ ဒါဆိုလၽွင္ ထိုဒိုင္နာယာဥ္သည္ သမီးငယ္ကို တိုက္သြားသည့္ ယာဥ္ျဖစ္ရန္ သံသယျဖစ္စရာ မ်ားသြားခဲ့ေလသည္။

 

ဦးဘိုေက်ာ္တို႔တစ္ေတြ စီစီတီဗီမွတ္တမ္းကေန ကားနံပါတ္ ၾကည့္သည္။ သို႔ေသာ္ ကံဆိုးစြာပင္ကားနံပါတ္ျပားက မပါ။ ဦးဘိုေက်ာ္တို႔ ထပ္ေမာသြားခဲ့ရသည္။ နံပါတ္မပါသည့္ကားကို ဘယ္လိုရွာၾကမည္နည္း။ ကားကို ေသခ်ာစြာ ထပ္မံၾကည့္လိုက္သည့္အခါတြင္ေတာ့ ကားေနာက္ဖုံး၌ အမွတ္အသားႏွစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ၾကရသည္။ သိန္းငွက္ပုံ စတစ္ကာႀကီး ႏွစ္ခု။

စီစီတီဗီမွတ္တမ္းေတြကို ဓာတ္ပုံထုတ္ၿပီး ရဲစခန္းသြားျပသည္။ ရဲအရာရွိေတြကလည္း သူတို႔မွာ ထိုမွတ္တမ္းေတြရေနၿပီဟု ဆိုျပန္သည္။ လိုသည္က မ်က္ျမင္သက္ေသ။ ဦးဘိုေက်ာ္ သမီးငယ္အမွုမွာက မ်က္ျမင္သက္ေသလုံးဝမရျဖစ္ေနသည္။ ဦးဘိုေက်ာ္ စိတ္ဓာတ္ေတြ က်ျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ ဦးဘိုေက်ာ္ အားျပန္တင္းသည္။ သူ႔မွာ ယခင္ကထက္စာလၽွင္ သမီးငယ္ကို တိုက္သြားသည့္ ကားပုံစံသိရေနၿပီ။ ေနာက္ၿပီး ကားေနာက္ဖုံးမွာပါသည့္ သိန္းငွက္ပုံႀကီးႏွစ္ခု။ ပင္လယ္ထဲ ဒီအတိုင္း လက္ပစ္ကူးလိုက္တာထက္စာလၽွင္ ဦးဘိုေက်ာ္မွာ အားကိုးရာ ေကာက္ရိုးတစ္မၽွင္ေလးေတာ့ ရေလၿပီ။

ဦးဘိုေက်ာ္ စီစီတီဗီမွတ္တမ္းေတြ အထပ္ထပ္အခါခါ ျပန္ၾကည့္သည္။ ေနာက္ၿပီး ဦးဘိုေက်ာ္ ဦးေႏွာက္တစ္ခုလုံး ေျဗာင္းဆန္သြားေအာင္ စဥ္းစားသည္။ ထိုဒိုင္နာယာဥ္သည္ အေနာက္က နံပါတ္ျပားလည္း မပါ။ ၿမိဳ႕ေပၚက (သို႔မ ဟုတ္) ၿမိဳ႕ႏွင့္ရြာကူးေနသည့္ကား ဆိုလၽွင္လည္း နံပါတ္ျပားပါနိုင္ေကာင္းသည္။ အခု ထိုယာဥ္က နံပါတ္ျပားမပါေတာ့ ေသခ်ာသည္။ ရြာမွာတင္ သုံးေနသည့္ ယာဥ္တစ္စီးစီးျဖစ္မည္။ ထို႔အျပင္ ဒိုင္နာယာဥ္သည္ ေရွ႕ခန္းတြင္ လူႏွစ္ေယာက္၊ ေနာက္ခန္းတြင္ လူသုံးေယာက္ပါသည္။ ေနာက္မွာ ထိုင္လိုက္လာသည့္ လူသုံးေယာက္ပုံစံက အလုပ္သမားပုံစံေတြျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔သည္ လုပ္ငန္းခြင္တစ္ေနရာရာကို သြားတာမ်ိဳးျဖစ္မည္။ တံတားဦးဘက္မွာလည္း ဖရဲစိုက္ခင္းေတြရွိေနတာေၾကာင့္ ထိုလုပ္ငန္းေတြက အလုပ္သမားေတြ ျဖစ္နိုင္သည္။ ဒါဆိုလၽွင္ ထိုကားသည္ အခင္းျဖစ္ရာ ေက်ာက္ဆည္-တံတားဦးလမ္းေပၚ သင္ပုတ္ရြာလမ္းခြဲသို႔ မၾကာခဏ ျဖတ္သန္းနိုင္ေလာက္မည္ဟု ဆက္စပ္ကာ ေတြးၾကည့္သည္။

 

ထိုအေတြးအတိုင္း ဦးဘိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ သင္ပုတ္ရြာလမ္းခြဲအနီး မၾကာခဏ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးျဖင့္ ပတ္ေမာင္းသည္။ ကားေတြကို လိုက္ၾကည့္သည္။ ထိုအနီးအနားဝန္းက်င္တြင္ ဦးဘိုေက်ာ္ကို မ်က္မွန္းတန္းမိၾကသျဖင့္ တျခားသူေတြမသိေအာင္ ဆိုင္ကယ္ေရွ႕ ေလကာမွန္ကိုခ်ကာ ေမာင္းသည္။ သမီးငယ္ ကားျဖင့္အတိုက္ခံရသည့္ သင္ပုတ္ရြာလမ္းခြဲတစ္ဝိုက္ကို ဆိုင္ကယ္ျဖင့္ပတ္သည္။ တစ္ရက္မွာေတာ့ ဦးဘိုေက်ာ္ သင္ပုတ္ရြာလမ္းခြဲအေက်ာ္အထိ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းၿပီး ျပန္ေကြ႕လာခဲ့ရာ ထိုလမ္းခြဲမေရာက္မီ ေက်းရြာတစ္ ရာအနီးရွိ ဘီယာဆိုင္တစ္ဆိုင္ေရွ႕တြင္ ကားတစ္စီးကို ဘြားခနဲေတြ႕လိုက္ရသည္။ ထိုကားကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ႏွင့္ ဦးဘိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ စိတ္ေတြ လွုပ္ရွားသြားသည္။ ထိုယာဥ္မွာ စီစီတီဗီမွတ္တမ္းထဲတြင္ ေတြ႕လိုက္ရသည့္ ဦးဘိုေက်ာ္၏သမီးငယ္အား တိုက္ေျပးသြားသည္ဟု သံသယရွိခံရသည့္ အမိုးကိုင္းမပါ ဒိုင္နာပုံေျပာင္းယာဥ္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။

ဦးဘိုေက်ာ္ ဆိုင္ကယ္ကို မရပ္ရဲဘဲ ခပ္ျဖည္းျဖည္းေလးေမာင္းကာ ၾကည့္သည္။ ကားေရွ႕ဘယ္ဘက္မီးခြက္တစ္ခုမွာ ကားနဲ႔မလိုက္ဖက္စြာ သစ္လြင္ေနသည္။ ထိုကားကို ေက်ာ္လြန္ေအာင္ ေမာင္းလာၿပီး ေနာက္ျပန္လွည့္အၾကည့္မွာေတာ့ ထိုကားေနာက္အဖုံးေပၚမွာ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္က စီစီတီဗီမွတ္တမ္းထဲမွာ ပါသည့္အတိုင္း သိန္းငွက္ႏွစ္ေကာင္အ႐ုပ္ႀကီးေတြက ထင္းခနဲ။ ေသခ်ာခဲ့ၿပီ။ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွာေဖြေနခဲ့သည့္ ယာဥ္သည္ ဦးဘိုေက်ာ္ မ်က္စိေရွ႕ေမွာက္သို႔ ေရာက္ရွိလို႔လာခဲ့ၿပီ။

ဦးဘိုေက်ာ္ ထိုကားေနာက္ကို လိုက္သြားဖို႔ေတာ့ စဥ္းစားသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔မွာက ဘာမွမပါ။ ၿပီးေတာ့ သူတစ္ေယာက္တည္း။ သူတို႔ဘက္က သိသြားခဲ့လၽွင္ ဦးဘိုေက်ာ္အတြက္ အႏၲရာယ္ျဖစ္လာနိုင္သည္။

 

ေနာက္ၿပီး သမီးအတြက္ စိတ္ေတြလွုပ္ရွားလာျပန္ေတာ့ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမည္မသိ။ ကားမွာက နံပါတ္ကို ျပန္တပ္ထားတာ ေတြ႕ရသည္။ သို႔ျဖင့္ နံပါတ္ကို ေသခ်ာလိုက္မွတ္သည္။ ေသခ်ာေအာင္ အိမ္ျပန္ၿပီး ဓာတ္ပုံေတြ ျပန္ယူသည္။ ထိုဘီယာဆိုင္သို႔ ျပန္အလာမွာေတာ့ ကားက မရွိေတာ့။ သို႔ေပမယ့္ ဦးဘိုေက်ာ္ သဲလြန္စအျဖစ္ ကားနံပါတ္ကို ရရွိနိုင္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

ကားနံပါတ္သိၿပီးေသာ္လည္း ႐ုံးေတြကနားေတြ အကူအညီျဖင့္ ရွာရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ေသာ္လည္း ထင္သေလာက္ မလြယ္ကူခဲ့။ ေနာက္ဆုံးကားပုံစံ၊ ကားနံပါတ္ေတြျဖင့္ ထိုကားဘယ္ရြာကလဲသိေအာင္သာ ဦးဘိုေက်ာ္ ထပ္ရွာခဲ့ရသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ေတာ့ ဦးဘိုေက်ာ္ ရွာေနသည့္ ကားသည္ တံတားဦးၿမိဳ႕နယ္ ပ်ားရြာသားတစ္ဦးပိုင္သည့္ ကားျဖစ္သည္ဟု သိရေတာ့သည္။

ပ်ားရြာကို ဦးဘိုေက်ာ္ႏွင့္ ၈၈ ပြင့္လင္းအဖြဲ႕မွ ကိုစိုးသီဟႏွင့္ ေက်ာက္ဆည္ရဲစခန္းမွ ရဲတပ္ၾကပ္ႏွင့္ အျခားရဲဝန္ထမ္းတစ္ဦးတို႔ လိုက္ပါကာ ကားရွင္ဆီသြားၾကသည္။ ကားရွင္ဆီေရာက္ေတာ့ ကားကို နယ္ေျမရဲစခန္းမွာ စစ္ေဆးဖို႔အတြက္ ေမာင္းယူခဲ့ဖို႔ေျပာသည္။ ကားရွင္ကလည္း အျခားရြာမွာေနသည့္ ဒရိုင္ဘာကိုေခၚၿပီး ေမာင္းပို႔ေပးပါမည္ဟု ေျပာသည္။ ဒရိုင္ဘာကို ဖုန္းဆက္လွမ္းေခၚသည့္အခါ လာမည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း အခ်ိန္အတန္ၾကာသည္အထိ ေရာက္မလာ။ ဦးဘိုေက်ာ္တို႔ တစ္ေတြကေတာ့ ဒီယာဥ္တိုက္မွုမွာ တရားခံသည္ ထိုဒရိုင္ဘာသာျဖစ္မည္ဟု တြက္ဆၾကသည္။ ေျပးမ်ားေျပးၿပီလားဟုပင္ ေတြးၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ညေနေစာင္းမွာေတာ့ ထိုဒရိုင္ဘာေရာက္လာခဲ့သည္။ အက်ိဳးအေၾကာင္း ရွင္းျပေတာ့ သူတိုက္တာမဟုတ္၍ မလိုက္နိုင္ဟု ဆိုလာသည္။ ထိုစဥ္ ကားရွင္ကလည္း ရပ္ရြာတြင္ တာဝန္ရွိသူတစ္ဦးျဖစ္၍ မင္းတို႔မွာ ဖမ္းမိန႔္ပါသလားသေဘာမ်ိဳး ေမးခြန္းျပန္ထုတ္သည္။ ထိုအခါ ဦးဘိုေက်ာ္တို႔တစ္ေတြ အက်ပ္ရိုက္သည္။ ေနာက္ဆုံး ၈၈ ပြင့္လင္းအဖြဲ႕မွ ကိုစိုးသီဟတို႔က သက္ဆိုင္ရာ အရာရွိေတြဆီ ဖုန္းဆက္အကူ အညီေတာင္းသည္။ ထိုသို႔ အကူအညီေတာင္းၿပီးမွ ပ်ားရြာသို႔ ရဲေတြႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းတာဝန္ရွိသူေတြ ေရာက္လာကာ ကားႏွင့္အတူ ဒရိုင္ဘာေရာ ကားပိုင္ရွင္ကိုပါ ေက်ာက္ဆည္ရဲစခန္းဆီသို႔ ေခၚလာနိုင္ခဲ့သည္။

 

ရက္အနည္းငယ္ စစ္ေဆးၿပီးသည့္ ေနာက္တြင္ေတာ့ ဦးဘိုေက်ာ္ သမီးငယ္၏အမွုမွ တရားခံအစစ္အမွန္ကို သိရွိခဲ့ရသည္။ တရားခံအစစ္မွာ ကားပိုင္ရွင္၏ညီျဖစ္ၿပီး အခင္းျဖစ္သည့္ေန႔က သင္ပုတ္ရြာလမ္းခြဲအနီးအေရာက္၌ ေရွ႕မွေထာ္လာဂ်ီကားကို ေက်ာ္တက္ရာ ေထာ္လာဂ်ီမွာလည္း သူ႔ေရွ႕က ဆိုင္ကယ္ကိုေက်ာ္သျဖင့္ ေထာ္လာဂ်ီကို ေရွာင္ရင္း သူတို႔ကားမွာ တစ္ဖက္ယာဥ္ေၾကာေပၚ ေရာက္ရွိသြားခဲ့သည္။ ထိုသို႔ တစ္ဖက္ယာဥ္ေၾကာသို႔ ေရာက္ရွိသြားခ်ိန္ အေဒၚကို ကားဂိတ္ပို႔႐ုံတင္ အားမရ ရြာအထိ လိုက္ပို႔ေပးသည့္ ဦးဘိုေက်ာ္သမီး မစုငယ္ၿဖိဳးစီးလာသည့္ဆိုင္ကယ္ကို ဝင္တိုက္မိခဲ့သည္။ သူတို႔လည္း ေၾကာက္အားလန႔္အားျဖင့္ ေမာင္းထြက္ေျပးခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး အစ္ကိုျဖစ္သူအားသစ္ပင္ ဝင္တိုက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းေျပာကာ ကြဲသြားသည့္ မီးခြက္ကို အသစ္ျပန္တပ္ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု စစ္ေဆးေတြ႕ရွိခဲ့ရသည္။

ေျခာက္လေက်ာ္ အအိပ္ပ်က္အစားပ်က္ အလုပ္အကိုင္ေတြပ်က္ၿပီး စိတ္ေသာကေတြမ်ားစြာျဖင့္ လိုက္လံစုံစမ္းခဲ့ရသည့္ သမီးငယ္ကို တိုက္ေျပးခဲ့သည့္ တရားခံကို ဖခင္ျဖစ္သူ ဦးဘိုေက်ာ္ကိုယ္တိုင္ ေဖာ္ထုတ္နိုင္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ တကယ္ဆိုလၽွင္ ထိုကားသမားအေနျဖင့္ တာဝန္ယူစိတ္ျဖင့္ သမီးငယ္ကို ေဆး႐ုံပို႔ေပးခဲ့မည္ဆိုလၽွင္ သမီးငယ္အသက္ မီနိုင္ေကာင္း မီနိုင္သည္။ မမီဦးဆိုေစတာ့ မေတာ္တဆမွုအတြက္ ကိုယ့္တာဝန္ကိုယူေပးသည့္ ကားသမားစိတ္ဓာတ္ကို အသိအမွတ္ျပဳရမည္ ျဖစ္သည္။ ယခုေတာ့ လမ္းေဘးတိရစၧာန္တစ္ေကာင္ကိုတိုက္သြားသလို ပစ္ထားခဲ့ရသည့္အတြက္ ဦးဘိုေက်ာ္သမီးအတြက္ ယူက်ဳံးမရျဖစ္ခဲ့သည္။ တကယ္ဆို အားလုံး သူ႔တာဝန္သူယူၾကမည္ဆိုလၽွင္ သမီးငယ္ ယခုေလာက္အထိ အေျခအေနမဆိုးနိုင္။

မၾကာခင္ေတာ့ ဦးဘိုေက်ာ္ သမီးငယ္ မစုငယ္ၿဖိဳး၏ အမွုမွတရားခံကို ထိုက္သင့္သည့္ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ ဦးဘိုေက်ာ္အေနျဖင့္ေတာ့ သမီးငယ္၏ အမွုကို တရားမၽွတစြာ စီရင္ေပးေစခ်င္သည္။ ဒရိုင္ဘာသာမက ကားေပၚပါလာၿပီး ယာဥ္တိုက္မွုကို ႏွုတ္ပိတ္ဖုံးကြယ္ခဲ့ၾကသည့္ လူေလးေယာက္ကိုလည္း ထိေရာက္သည့္ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ေစခ်င္သည္။ ဒါမွသာ ယာဥ္တိုက္မွုမ်ိဳးျဖစ္သည့္အခါ ယာဥ္ေမာင္းတင္မက ယာဥ္ေပၚပါလာသူမ်ားပါ ယာဥ္တိုက္မွုအေပၚ တာဝန္ယူလိုစိတ္ရွိလာမည္ဟု ဦးဘိုေက်ာ္က ယူဆသည္။

 

‘‘ငါခ်စ္ရတဲ့ သမီးကို ကားနဲ႔ တိုက္သြားတဲ့သူကို ငါ ဖမ္းေပးလိုက္နိုင္ခဲ့ၿပီ။ အဲဒီအတြက္ ငါေက်နပ္တယ္လို႔ပဲ ေတြးတယ္။ တရားခံကိုလည္း ရန္လိုတဲ့စိတ္မရွိပါဘူး။ ဘယ္သူက တိုက္ခ်င္မွာလဲ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔သာျဖစ္ျဖစ္ခ်င္းတာဝန္ယူၿပီး ေဆး႐ုံသာ ပို႔ေပးမယ္ဆိုရင္...’’ ဦးဘိုေက်ာ္ ဆက္မေျပာနိုင္ေတာ့။

သမီးငယ္၏ ဓာတ္ပုံမွန္ေပါင္ကိုၾကည့္ရင္း မ်က္ဝန္းမွာမ်က္ရည္ေတြ ျပည့္လာခဲ့သည္။ ဦးဘိုေက်ာ္ကိုင္ထားသည့္ ဓာတ္ပုံမွန္ေပါင္ထဲတြင္ေတာ့ သမီးငယ္ မစုငယ္ၿဖိဳးက တာဝန္ေက်ခဲ့သည့္ ဖခင္ျဖစ္သူကို ေက်နပ္ေနသေယာင္ ျပဳံးျပလ်က္...။

 

ညီညီေဇာ္

Credit: 7Day News Journal