အေႂကြးနစ္ေနတဲ့ ငါးစိမ္းသည္ဘဝကေန ဘီလ်ံနာျဖစ္လာသူ Daiso သူေ႒း’ဟီရိုတာကဲယာနို’
17 Jul 2017 1,264 Views
ဂ်ပန္ပစၥည္းစစ္စစ္ေတြကို တစ္ဆိုင္လုံး ႀကိဳက္ရာယူ ပုံေသေစ်းႏွုန္း တစ္ခုထဲနဲ႔ ေရာင္းခ်လို႔ “Daiso”(ဒိုင္ဆို) ဆိုတဲ့ဆိုင္ဟာ လူသိမ်ားတဲ့ စတိုးဆိုင္ တစ္ဆိုင္ျဖစ္ပါတယ္။ ကမၻာ့နိုင္ငံအႏွံ့မွာ ဆိုင္ခြဲေပါင္းမ်ားစြာ ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ Daiso ဟာ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ဖြင့္လွစ္မိတ္ဆက္ခဲ့တာ သိပ္မၾကာေသးပါဘူး။
ဆိုင္ထဲမွာရွိတဲ့ ပစၥည္းအားလုံးကို တစ္ခုလၽွင္ ျမန္မာေငြ ၁၈ဝဝ က်ပ္ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ေရာင္းခ်လို႔ ဒိုင္ဆို(Daiso)ဆိုင္ေတြဟာ လူႀကိဳက္မ်ားပါတယ္။ ေစ်းႏွုန္းနဲ႔ပက္သက္ၿပီး ေခါင္းရွုပ္ခံစရာမလိုပဲ သက္သက္သာသာနဲ႔ ႀကိဳက္ရာကိုေရြးခ်ယ္ ဝယ္ယူနိုင္တာက Daiso ရဲ့ အားသာခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
ကမၻာအႏွံ့က Dasio ဆိုင္ေတြရဲ့ ေရာင္းအားေၾကာင့္ အခုဆိုရင္ Daiso ဆိုင္ေတြကို စတင္ထူေထာင္ခဲ့သူ “ဟီရိုတာကီ ရာနို” ဟာ အခုဆိုရင္ ကမၻာ့သန္းႂကြယ္သူေ႒းတစ္ဦး စာရင္းဝင္ျဖစ္လာပါၿပီ။
Daiso ကို မစတင္မီ “ဟီရိုတာကီ ရာနို” ဟာ အရွုံးေပၚအေႂကြပင္လယ္ေဝေနတဲ့ ငါးစိမ္းသည္တစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ ေအာက္ေျခဘဝကေန ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္လာသူျဖစ္တဲ့အတြက္ ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြအတြက္ ေလးထားကာ ေဈးတစ္သမတ္တည္းနဲ႔ မ်ားမ်ားေရြးခ်ယ္ ဝယ္ယူနိုင္ေအာင္ စီစဥ္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒိုင္ဆိုဆန္ဂ်ိဳေကာ္ပိုေရးရွင္းကို ထူေထာင္ၿပီး ဥကၠ႒တာဝန္ယူထားတဲ့ ဟီရိုတာကဲယာနိုဟာ ႀကိဳက္တာယူယန္း ၁ဝဝ နဲ႔ ကုန္ပစၥည္းမ်ိဳးစုံကိုေရာင္းခ်တဲ့ ဂ်ပန္ရဲ့ပထမဆုံး စြန႔္ဦးတီထြင္လုပ္ငန္းကို ထူေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ အဲသည္မဟာဗ်ဴဟာေၾကာင့္ Bloonberg (ဘလြန္းဘတ္)ရဲ့ ဘီလ်ံနာစာရင္းမွာ ေဒၚလာ ၁.၉ ဘီလ်ံခ်မ္း သာႂကြယ္ဝသူျဖစ္ေနပါၿပီ။
“သူလုပ္ငန္းလုပ္တဲ့အခ်ိန္က အခ်ိန္ကိုက္ပဲ” လို႔ OC&C မဟာဗ်ဴဟာသုေတသနလုပ္ငန္းက ‘ပါစကယ္ မာတင္’က ေျပာပါတယ္။
“ပထမဆုံး ယန္း ၁ဝဝ ဆိုင္ကို ၁၉၉၁ မွာ စဖြင့္ခ်ိန္ဟာ ဂ်ပန္စီးပြားေရးပူေဖာင္း ေပါက္ကြဲၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ၾကာတဲ့အခ်ိန္၊ ဂ်ပန္စားသုံးသူဓေလ့ ႀကီးႀကီးမားမား စတင္ေျပာင္းလဲေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္”
“ယာနို”ရဲ့ စြန႔္ဦးတီထြင္လုပ္ငန္းဟာ အလုပ္မ်ိဳးစုံနဲ႔ စတင္ခဲ့ပါတယ္။ တိုက်ိဳၿမိဳ႕ ခ်ဴးအိုတကၠသိုလ္ကေန ဘြဲ႕ရၿပီးေနာက္ သူဟာ အလုပ္မ်ိဳးစုံလုပ္ခဲ့ၿပီး သူ႔ေယာကၡမရဲ့ ငါးေရာင္းခ်တဲ့လုပ္ငန္းကို ေဒဝါလီခံတဲ့အထိ လုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ဒိုင္ဆိုဝက္ဘ္ဆိုက္မွာ ေရးထားပါတယ္။ သူဟာ ၁၉၇၂ မွာ ကုန္ကားတစ္စီးေနာက္မွာ ပစၥည္းေတြတင္ေရာင္းၿပီးတဲ့ေနာက္ ပစၥည္းအားလုံးကို ယန္း ၁ဝဝ နဲ႔ေရာင္းဖို႔ အႀကံေပၚလာပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ပစၥည္းတစ္ခုစီကို ေဈးႏွုန္းတစ္မ်ိဳးစီ လိုက္ကပ္ရင္ အခ်ိန္ကုန္တဲ့အတြက္ပါပဲ။
သူဟာ ၁၉၇၇ မွာ ဒိုင္ဆိုကို ပူးေပါင္းတည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒိုင္ဆိုရဲ့အဓိပၸာယ္က ႀကီးမားတဲ့အရာတစ္ခုကို ဖန္တီးျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သည္အခ်ိန္ ဂ်ပန္စီးပြားေရးမွာ လုပ္အားခကမတက္၊ စီးပြားေရးကမေကာင္းတဲ့အတြက္ ေျပာင္းလဲမွုေတြျဖစ္ေနၿပီး ဂ်ပန္ေတြဟာ သူတို႔ပိုက္ဆံေပးရတာနဲ႔ တန္တဲ့အရာေတြကို ရွာေဖြလာၾကပါတယ္။
အဲဒါ ေၾကာင့္ပဲ ဂ်ပန္မွာ ဒစ္စေကာင့္နဲ႔ ပစၥည္းေတြေရာင္းခ်တဲ့လုပ္ငန္း ေခတ္စားလာၿပီး ႀကိဳက္တာယူ ယန္း ဘယ္ေလာက္ဆိုတဲ့ဆိုင္ေတြဟာ စုစုေပါင္း တစ္ႏွစ္ကို ယန္းဘီလ်ံ ၆ဝဝ ေက်ာ္ ျမတ္စြန္းေနတယ္လို႔ ၂ဝ၁၆ မတ္လမွာလုပ္တဲ့ အစီရင္ခံစာတစ္ခုမွာ ေတြ႕ရပါတယ္။
ဒစ္စေကာင့္စတိုးဆိုင္ေတြထဲမွာ အႀကီးဆုံးျဖစ္တဲ့ဒိုင္ဆိုဟာ ျပည္တြင္းမွာ စတိုးဆိုင္ေပါင္း ၃၁၅ဝ ေက်ာ္ဖြင့္ထားၿပီး ျပည္ပမွာ ၁၈ဝဝ ေက်ာ္ဖြင့္ထားပါတယ္။ ပစၥည္းအမ်ိဳးေပါင္း ၇ဝ,ဝဝဝ ေက်ာ္ေရာင္း ခ်တဲ့အထဲမွာ ေဈးတန္တန္နဲ႔ ဂ်ပန္အိတ္ေတြ၊ တိရတၳန္ေလးေတြကို ဝတ္ေပးရတဲ့အဝတ္အစားေတြ၊ အိမ္သုံးပစၥည္းေတြ အမ်ားႀကီးပါဝင္ပါတယ္။
လက္တင္အေမရိက ကေန ပင္လယ္ေကြ႕နိုင္ငံေတြအျပင္ အာရွ နိုင္ငံအသီးသီးေတြမွာလည္း ဒိုင္ဆိုဆိုင္ေတြရွိေနပါတယ္။ ယာနိုက သူသည္လိုေအာင္ျမင္ရတာဟာ ကုန္ပစၥည္းေတြေရြးရာမွာ လာဘ္ျမင္တာေၾကာင့္လို႔ ေျပာပါတယ္။
ဒိုင္ဆိုဟာ အရည္အေသြးျမင့္ကုန္ပစၥည္းေတြနဲ႔ တစ္မူထူးျခားတဲ့ မရွိမျဖစ္ပစၥည္းေတြကို ယန္း ၁ဝဝ နဲ႔ပဲေရာင္းခ်ပါတယ္။ သူ႔ကုမၸဏီရဲ့ အဝယ္ေတာ္ေတြဟာ ကုန္ပစၥည္းမ်ားမ်ားယူၿပီး ေဈးသက္သက္သာသာနဲ႔ရေအာင္ ကုန္ထုတ္လုပ္သူေတြနဲ႔ တိုက္ရိုက္ညႇိႏွိုင္းၾကပါတယ္။
ဒီမဟာဗ်ဴဟာဟာ ကမၻာ့မွာ အႀကီးဆုံးေဈးဆိုင္ႀကီး ေဝါလ္မတ္ရဲ့ ဗ်ဴဟာနဲ႔ဆင္တူပါတယ္။ ဂ်ပန္စီးပြားေရးက အခုအခ်ိန္မွာ ျပန္တက္လာၿပီ ဆိုေပမယ့္ ေပါ့ေခ်ာင္ေကာင္းကို လိုခ်င္ၾကတဲ့ဆႏၵဟာ စားသုံးသူေတြရဲ့ စိတ္ထဲမွာ စြဲျမဲေနတုန္းပါပဲ။
"ဂ်ပန္ျပည္သူေတြက ဒီေခတ္မွာ ပိုေခြခၽြတာစုေဆာင္းခ်င္ၾကတယ္” လို႔ နိမူရာေလ့လာဆန္းစစ္ေရးလုပ္ငန္းရဲ့ နာရီကီယိုက ေျပာပါတယ္။ "သူတို႔က ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္၂ဝ အတြင္း တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ေခၽြတာေရးအက်င့္ ေတြကို မေဖ်ာက္ဖ်က္ၾကဘူး"။ အလားတူပဲ အေမရိကန္ကို ဒိုင္ဆို ေျခခ်တဲ့အခ်ိန္ဟာ ၂ဝဝ၇-၂ဝဝ၈ ေငြေၾကးအၾကပ္ရိုက္မွုနဲ႔ဆက္စပ္ စီးပြားပ်က္တို႔နဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒိုင္ဆိုရဲ့ ေအာင္ျမင္မွုက အမ်ားတတ္နိုင္တဲ့ ေဈးႏွုန္းတစ္ ခုတည္းေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။
“ဒိုင္ဆိုစတိုးဆိုင္ေတြမွာ ဝယ္ရတာက ေဈးႏွုန္းအေျပာင္းအလဲ တစ္ခ်ိန္လုံးျဖစ္ေနတာကို ၿငီးေငြ႕ေနတဲ့ ေဈးဝယ္သူရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ထူးျခားမွုကိုျဖစ္ေစတယ္"လို႔ ကန္တာလုပ္ငန္းက ေလ့လာသုံးသပ္သူ ဆာရာအယ္လ္တူခါဟင္က ေျပာပါတယ္။ သည္အခ်ိန္မွာ ယာနိကေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ ဦးေႏွာက္အေတြးအေခၚျမင့္မားတဲ့ ဒါမွမဟုတ္ ေခတ္မီတီ ထြင္ဆန္းသစ္တဲ့ မန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ သူ႔စိတ္ထဲကခံစားခ်က္နဲ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ အမ်ားစုကို ခ်မွတ္တာပါလို႔ ဆိုပါတယ္။
"ကၽြန္ေတာ္မွာ အေျမာ္အျမင္ေတြ၊ မဟာဗ်ဴဟာေတြမရွိပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္က ဟိုဟိုဒီဒီ စမ္းသပ္ၾကည့္ရတာကို သေဘာက်႐ုံသက္သက္ပါ”။
သတင္းရင္းျမစ္-ေမာ္ဒန္
